بحث ما درباره ی فضائل و رذائل اخلاقي است. در آخر بحث ديروز اشاره‌اي به فضيلت «تفكّر و توجّه» كردم؛ و استفاده كرديم كه همه ی فضائل به اين فضيلت برمي‌گردد؛ و هدف از همه ی عبادات همين توجّه و تفكّر است؛ و متوجّه شديم كه پيشرفتهايي را كه بشر كرده است مرهون همين فضيلت است. گذشتن از مقام توبه و يقظه و رسيدن به مقام تخليه، و گذشتن از مقام تخليه و رسيدن به تحليه و تجليه، و بالاخره به مقام لقاءالله، از توجّه به فضيلتِ «تفكّر» و «توجّه» است.

بحث امروز من راجع به تفكّر و تذكّري است كه اگر انسان در زندگي داشته باشد قطعاً سعادت دنيا و آخرت را خواهد داشت.